Program nauczania obejmuje naukę technik umożliwiających gromadzenie, kierowanie przepływem, samouzdrawianie oraz leczenie innych ludzi z wykorzystaniem energii wewnętrznej Qi a także naukę tradycyjnego masażu chińskiego.
Qi Gong [Chi Kung] (wym. „czi kung”) nazywane także Nei Kung (czyli Wewnętrzne Kung Fu) jest systemem ćwiczeń stosowanym w Chinach od wieków. System ten jest stosowany zarówno w celu zachowania oraz poprawy zdrowia, jak i dla rozwinięcia większej siły w sztukach walki.
Schemat obiegu energii – Obok przedstawiony jest schemat obiegu energii natomiast na dole strony jest ten sam obrazek tylko 3 krotnie większy. Nasz mistrz naucza opracowanego przez siebie na podstawie nauk starych mistrzów chińskich systemu Qi Gong. Już po miesiącu systematycznego ćwiczenia można odczuć jego efekty. Między innymi poprawie ulega zdolność koncentracji, zostaje wzmocnione odczuwanie przepływu energii wewnętrznej, adept z optymizmem podchodzi do codziennych problemów.
System składa się z części ruchowej, w czasie której wykonuje się szereg ćwiczeń w określonej sekwencji, oraz z części medytacyjnej, w czasie której praktykujący siedzi w bezruchu a zaangażowany jest jego umysł. Więcej na temat Qi Gong można dowiedzieć się z artykułu „Chi Kung – Wewnętrzne Kung Fu”.
Poniżej prezentujemy zdjęcie z jednego z obozów, na którym nasz mistrz wraz z uczniami praktykuje Qi Gong w nieruchomej pozycji stojącej. Choć może się to wydawać bardzo proste w rzeczywistości nie jest to takie łatwe, zwłaszcza kiedy czas stania w pozycji przekracza 30 minut.
Chi Kung
Wewnętrzne Kung Fu
Danuta Czarska
W oparciu o książkę Tadeusza Gackiego i Jacka Węgrzyka
Chi Kung jest systemem ćwiczeń wykorzystywanym przez Chińczyków od tysięcy lat. Jest on stosowany zarówno w celu uzyskania i zachowania zdrowia, jak i dla rozwinięcia większej siły w sztukach walki. Słowo Kung oznacza po chińsku pracę, natomiast Chi jest energią krążącą wewnątrz ciała – tak więc Chi Kung oznacza rozwijanie wewnętrznej energii celem zwiększenia jej zasobów i sterowanie nią.
Wiedza na temat Chi Kungu nie docierała do szerokiego kręgu ludzi. Ok.. 50 lat temu znawcy przedmiotu nauczali tylko swych własnych synów lub ludzi bardzo zaufanych. Mnisi buddyjscy i taoistyczni ćwiczyli Chi Kung w obrębie własnych świątyń. Ponieważ większość ludzi nie posiadała żadnej wiedzy na ten temat. Chi Kung przesadnie traktowano jako magię. Innym powodem zamieszania wokół Chi Kung był fakt, iż osoby które nauczyły się niewłaściwych metod treningowych nie uzyskały żadnych rezultatów, a nawet wyrządziły sobie krzywdę. W rezultacie inni zaczęli się obawiać Chi Kung bądź zniechęcać do niego.
Teoria Chi Kung opiera się na medycynie chińskiej liczącej sobie tysiące lat Głównymi łącznikami między organami wewnętrznymi i resztą ciała są kanały. Często są one położone w pobliżu głównych naczyń krwionośnych i nerwów, jednakże nie jest to regułą – w związku z czym należy przypuszczać iż tworzą osobny układ. Istnieje 12 głównych kanałów i dwa główne naczynia, również zwane nie kiedy kanałami. Wzdłuż nich rozmieszczone są węzły lub luki [Hsuesh] znane też jako punkty akupunktury.
Chi Kung opiera się również na teorii Yin Yang opisującej zależności między dopełniającymi się pierwiastkami [miękki-twardy, żeński-męski, ciemny-jasny, powolny-szybki]. według tej teorii przyroda dąży do zgrania wymienionych pierwiastków tak, by pozostawały w równowadze. Ponieważ człowiek jest częścią przyrody, powinien również dążyć do zachowania harmonii. W teorii Yin Yang zawarta jest teoria pięciu elementów; Gin [metal], Moo[drewno], Sui[woda], for[ogień] i Tu[ziemia]. Wg medycyny chińskiej istnieją dwie drogi studiowania zdrowia i chorób, zewnętrzna- zwana Wai Shain Gieh Por i wewnętrzna-zwana Nei Shih Kung Fu. Pierwsza z nich jest sposobem poznawania ciała ludzkiego na podstawie sekcji lub fizycznego oddziaływania na organizm i obserwacji rezultatów. W Nei Shih Kung Fu badacz uczy się przez introspekcję. Obserwuje własne ciało i jego reakcje, w ten sposób rozwijając wiedzę medyczną. Świat zachodni wyspecjalizował się prawie wyłącznie w Wai Shain i uważa Nei Shih za nienaukowe – mimo, iż w ostatnich latach postawa ta uległa znaczącej zmianie i w samym środowisku lekarskim. Początki Nei Shih Kung Fu pochodzą z obserwacji zależności reakcji człowieka na zmiany otoczenia i odkrycia zmienności Chi. W tym przypadku otoczenie oznacza periodyczne zmiany środowiska jak np. ciśnienie atm., kierunki wiatrów, porę roku, wilgotność, porę dnia. Zawiera ona też w sobie czynniki geograficzne jak wysokość n.p.m., szerokość geograficzną i odległość od wielkich zbiorników wodnych. Te empiryczne obserwacje prowadziły do wniosku, że krążenie Chi zachodzi w zgodzie z przyrodą, a co za tym idzie- do poszukiwań sposobów przy pomocy których , ludzie mogliby żyć w zgodzie z tymi naturalnymi zmianami. Zaobserwowano również bliski związek Chi z reakcjami typowymi dla człowieka. Chodzi tu o związek Chi z dźwiękami, emocjami i pożywieniem. Ponieważ Chi jest sterowana przez mózg zatem każda emocja będzie miała wpływ na jej cyrkulację. Obserwowano także dźwięki wydawane przez różnych ludzi w różnych sytuacjach. Na przykład w czasie chłodnej pogody dźwięk „szsz” w połączeniu z utrzymywaniem kończyn blisko ciała i głębokim oddychaniem służy utrzymaniu ciepła. Ból powstały na skutek przecięcia skóry może być zredukowany przez dźwięk „sziu” i dmuchanie na ranę. „Sziu ” pomaga zatrzymać krwawienie i redukuje ból. „Hai” jest używany do zwiększania siły człowieka podczas pracy. Dźwięk „Ha” pomaga znieść dreszcze. Wszystkie te obserwacje prowadziły do konkluzji, że różne dźwięki mogą zmniejszyć napięcie[ciśnienie] wywierane na różne organy, a ponieważ organy wewnętrzne powiązane są z kanałami – wywierany jest też wpływ na cyrkulację Chi. Powiązanie Chi z odżywianiem się, może być zilustrowane przez fakt, że picie zbyt dużych ilości alkoholu bądź jedzenie dużych ilości mocno smażonych potraw osłabia wątrobę i wpływa na krążenie Chi w odpowiednich kanałach. Po długim okresie obserwacji ludzie zorientowali się, że krążenie Chi jest istotne dla ich zdrowia i zaczęli poszukiwać dróg poprawienia go. Znaleziono odpowiednie metody i stworzono odpowiednie formy, co stało się początkiem Chi Kung.
Zrozumienie Chi Kung wymaga poznania kilku pojęć.
Pierwszym jest „Chi”, odpowiada ono słowu greckiemu „pneuma oraz sanskryckiemu „prana”. Oznacza ono siłę życiową i energię płynącą we wszystkim co żyje. Opierając się o doświadczenia ćwiczących Chi Kung-Chi może być porównana do energii elektrycznej, stale przepływającej przez ludzkie ciało. Gdy przepływ ten napotka opór lub zatrzyma się – człowiek lub zwierze choruje i umiera. Jeżeli człowiek zrani się, przepływ Chi zostanie zakłócony i wzbudzony do wyższego potencjału energetycznego. Ten wyższy potencjał spowoduje przepływ Chi do regionów o niższej zawartości energii – zwłaszcza mózgu, który jest szczególnie wrażliwy na tego typu zakłócenia. Następuje odczucie bólu, a ponadto w wyniku różnicy potencjałów nastąpi przepływ krwi do uszkodzonego regionu w celu naprawy uszkodzenia. Zatem Chi, system nerwowy i krwioobieg są ze sobą ściśle związane i nie powinny być rozpatrywane oddzielnie.
Drugim pojęciem są kanały przepływu Chi, którymi energia krąży po ciele. Towarzyszą one przeważnie naczyniom krwionośnym i nerwom. Kanały tak arterie krwionośne i nerwy są chronione przez mięśnie. Jednakże istnieje jeden punkt nieosłonięty. Jest to część łokcia przez którą przebiega nerw. Punkt ten w akupunkturze nosi nazwę Shaohai i należy do kanału serca Shaoyin. Lekkie uderzenie w ten punkt może sparaliżować całe przedramię, co wskazuje na ogromną wrażliwość kanałów, oraz ich wpływ na ustrój człowieka. Kanały te rozgałęziają się na odnogi „Lou”, dostarczające do ustroju Chi i przesyłające informacje między mózgiem a poszczególnymi organami. Cały ten system jest pod kontrolą umysłu – niezależnie od tego czy ktoś zdaje sobie z tego sprawę, czy nie. Istnieje 12 głównych kanałów i 2 wielkie naczynia, które są powiązane z różnymi organami wewnętrznymi. Jeżeli nastąpi zastój Chi w którymś z kanałów, powoduje to zaburzenia funkcjonowania organu związanego z tym kanałem. Jedną z głównych technik akupunktury jest stymulacja kanałów przy pomocy igieł. Zmniejsza to lub zwiększa przepływ Chi i pomaga przywrócić uszkodzony organ do równowagi. Dwoma naczyniami są Ren Mei – czyli naczynie „twórcze” biegnące wzdłuż przodu ciała, oraz Du Mei – czyli naczynie zarządzające biegnące wzdłuż pleców i tyłu głowy.
Trzecim pojęciem są luki „Hsueh” – czyli punkty akupunktury. Znajdują się one wzdłuż każdego z kanałów oraz w innych miejscach, gdzie kanał przechodzi tuż pod powierzchnią ciała. Nazywane są także „dziurami”, gdyż mogą być odczuwane jako niewielkie wgłębienie i są bardziej wrażliwe niż inne części ciała. Używane są w akupunkturze i sztukach walki, gdzie stanowią obiekt ataków.
Czwartą sprawą o której należy wiedzieć to fakt, iż cyrkulacja Chi zależy od pory dnia i roku. Chi krąży w ciele od urodzenia, aż do śmierci, jednakże część organizmu, na którą ma ona największy wpływ, zmienia się wraz z porą dnia. Dlatego też znajomość zmienności przepływu Chi ma ogromne znaczenie w efektywnym jej wykorzystaniu. Najważniejsze jest to, że cała cyrkulacja Chi jest kontrolowana przez umysł. Nauka dowodzi, że zaledwie 30 – 40% mózgu jest efektywnie przez na wykorzystywana. Uważa się, że jest możliwe wykorzystanie większej części naszego mózgu, przez medytację.
W treningu Chi Kung umysł steruje przepływem Chi – tak jak kieruje innymi czynnościami ciała. Myślenie o rzeczach przerażających, może spowodować pocenie się. Myślenie o sytuacjach pełnych napięcia może spowodować napięcie mięśni, aż do bólu. Wielu ludzi potrafi świadomie sterować swoim ciśnieniem, czy też tętnem bez używania lekarstw. W Chi Kung koncentracja jest kluczem do sukcesu. Poprzez koncentrację na dolnej części brzucha i wykonywaniu określonych ćwiczeń – powstaje i krąży Chi. Prowadzi to do pojawienia się dodatkowej energii i możliwości jej efektywnego wykorzystania. Istnieje kilka popularnych metod podnoszenia Chi do wyższego stanu energetycznego. Pierwszą z nich jest Wai Dan. W tej metodzie Chi stymulowana jest w określonych częściach ciała, poprzez napinanie mięsni połączone z koncentracją. Drugą metodą jest Nei Dan. W tej metodzie Chi gromadzi się w Dan Tien, tj. w punkcie położonym 1,5 cala poniżej pępka. Gdy wystąpi już duże nagromadzenie energii ćwiczący siłą woli zmusza Chi do krążenia w 2 gł. naczyniach. Jest to tzw. „Małe krążenie”. Po opanowaniu go w sposób mistrzowski przychodzi kolej na „Wielkie krążenie” w którym ćwiczący wymusza cyrkulację we wszystkich 12 kanałach. Metoda ta była ćwiczona przez praktykujących Tai Chi Chuan. Trzecią metodą jest akupunktura, w której igła przebija się przez skórę i warstwę mięśni stymulując bezpośrednio kanały. Pod wpływem tej stymulacji Chi w kanale. Czwartą metodą jest masaż stymulujący mięśnie i powodujący lokalną generację Chi, która przepływa swobodnie w wyniku rozluźnienia mięśni. Ostatnia metoda polega na pocieraniu określonej części ciała na tyle mocno, aby wygenerować ciepło i stymulować skórę. Istnieje jeszcze kolka innych sposobów jak poklepywanie ciała, czy też akupresura.
W sztukach walki zastosowanie mają tylko Wai Dan i Nei Dan. Pozostałe mają znaczenie zdrowotne.
W przygotowaniu jest książka o Qigong autorstwa Mistrza Zhang Feng Jun. Zerknij do działy publikacje->książki.