Jest to styl „wewnętrzny” oparty na taoistycznych zasadach. Jego najbardziej charakterystyczną cechą jest ćwiczenie „chodzenia po okręgu” oraz kolisty tor ruchu kończyn.
Program nauczania obejmuje:krok Ba Gua
podstawowe 8 „dłoni” Ba Gua tradycyjne formy ręczne,formy z bronią (między innymi: szabla, kij, miecz, włócznia, halabarda, „Koła Ognia i Wiatru”, wachlarz i inne).Sercem filozofii leżącej u podstaw stylu Ba Gua Zhang jest I Ching – księga przemian. Zawiera ona naukę o zmianach wyrażoną poprzez analizę pierwotnych sił stworzenia oraz przeciwstawnych elementów Yin i Yang. Zgodnie z obserwacjami starożytnych Chińskich taoistycznych uczonych rzeczywistość lub „prawda” nigdy nie jest w stanie ustalonym (skrystalizowanym), lecz jest płynna – w nieustannym ruchu. Trygramy I Ching nie reprezentują ustalonego stanu rzeczy lecz przedstawiają zmianę jednego stanu w drugi. Te filozoficzne korzenie stylu Ba Gua rozumianego jako sztuka walki znajdują odzwierciedlenie w ruchach, które „przepływają” nieprzerwanie z jednego w drugi. Harmonia i ciągłe zmiany są kluczem do zrozumienia najgłębszych tajników sztuki Ba Gua Zhang.
Stworzenie stylu Ba Gua Zhang przypisuje się mistrzowi Dong Hai Chuan, który żył w latach 1798 – 1879. Był cesarskim ochroniarzem w czasach ostatniej chińskiej dynastii a jego umiejętności stały na tak wysokim poziomie, że został postacią legendarną za swojego życia. W młodości podróżował po chinach ucząc się od wszystkich napotkanych wielkich mistrzów. Gdy przywędrował do Pekinu pokaz jego umiejętności olśnił dwór cesarski. Cesarz widząc tak wysoki poziom kung fu zaoferował mu pozycję ochroniarza i instruktora sztuk walki w pałacu cesarskim.
Dong Hai Chuan miał ponad stu uczniów, z czego pięciu nalepszych otrzymało status tudi – „bliskich uczniów”. To właśnie oni przekazując swoją sztukę następnym pokoleniom stworzyli pięć głównych odmian Ba Gua. Pięć gałęzi wywodzi się od: Li Tsun-I, Yin Fu, Cheng Ting-Hwa, Chang Chao-Tung i Liang Chen-Fu.